Δεν τα καταφέραμε... ο ασθενής, όμως, πέθανε όρθιος
Η SportXL ανήκει πια στην εκδοτική ιστορία.
Μεγάλη υπόθεση ο πόνος...
Πρώτη μου φορά νοιώθω τόσο σκατά...
Πρώτη μου φορά έχω ανάγκη να γράψω για να μην κλαίω άλλο...
Πρώτη μου φορά νοιώθω την ανάγκη να πω με όλη μου την δύναμη:
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
4 comments:
ponas to kserw pws ponas... psyxraimia!!!
To φύλλο της πρώτης μέρας εξάλλου, κυνηγούσε την εφημερίδα σαν φάντασμα και το τέλος ήταν κοντά.
Για ότι άσχημο συμβαίνει υπάρχει και μια αιτία αν και βέβαια είναι αργά να αναζητήσεις τώρα.
Αυτό που χρειάζεται είναι δύναμη γιατί υπάρχει και συνέχεια...
κοκο
Τα λάθη που έγιναν σε αυτη την εφημερίδα δεν οφείλονται σε δημοσιογράφους και εκεί είναι το μεγάλο γαμώτο. κάθε εμπόδιο για καλό, έτσι δεν λένε? εγώ το πιστεύω και σου εύχομαι καλή συνέχεια γιατί να είσαι σίγουρος πως θα υπάρξει.
@anonymous: Τς τς τς....έτσι όπως κάνεις είναι σαν να πονάς εσύ...χαλάρωσε...άλλος ένας έφυγε από τη μέση ρεεεε.....τώρα έπρεπε party να κάνετε!!
@convinced: Για άλλη μια φορά...σωστήηηη.....
@otimour8ei: Φιλική συμβουλή από έναν που είναι παθών: Στα αρχίδια σου, όλα για καλό είναι.
Το μεγάλο "γαμήσι" καλοί μου φίλοι είναι να γίνεται κάτι που αφορά εσένα χωρίς να έχεις την δυνατότητα να παρέμβεις στο παραμικρό. Εσύ ότι είναι να κάνεις να το κάνεις καλά. Οι γύρω σου ότι είναι να κάνουν να το κάνουν καλά. Οι προϊσταμένοί σου (από κάποια στιγμή και έπειτα) να κάνουν τα πάντα οι υφιστάμενοί σου να λοιώνουν στην δουλειά και το αποτέλεσμα να είναι μαυρίλα!
Ακόμα και στην ζωή σε κηνυγάει αυτό. Χάνεις έναν δικό σόυ άνθρωπο στα χέρια σου και λες δεν έκανα τίποτε ο μαλάκας για να τον σώσω, την στιγμή που γνωρίζεις καλά ότι δεν μπορούσες να κάνεις κάτι.
Ενώ αν σε ενημερώσουν ότι τον έχασες και ήσουν μακριά, πονάς, με άλλον όμως, τρόπο. Ίσως και πιο πολύ, αλλά χωρίς την οργή και την απορία για το αν μπορούσες να κάνεις το κάτι παραπάνω και τελικά δεν το έκανες...
Post a Comment