Χτυπάει το τηλέφωνο του Καραμανλή, και στην άλλη γραμμή είναι ο Μπους. Του
λέει: - Ρε φίλε Κώστα, έχω ένα πρόβλημα. Χτες βράδυ πήρε φωτιά...και κάηκε
το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής προφυλακτικών και έχουμε μείνει χωρίς
προφυλακτικά για τους φαντάρους μας. Μπορείς σε παρακαλώ να μας στείλετε
ένα εκατομμύριο καπότες σε πέντε μέρες;
- Φυσικά, του λέει ο Καραμανλής, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Θέλετε τίποτα το
ξεχωριστό;
- Ναι, θέλω να είναι στα χρώματα της αμερικάνικης σημαίας: μπλε, κόκκινο
και άσπρες. Να είναι τουλάχιστον 30 εκατοστά μακριές και να έχουν διάμετρο
6 εκατοστά.
- Εντάξει Τζορτζ, κανένα πρόβλημα. Σε πέντε μέρες θα τις έχεις.
Παίρνει τηλέφωνο ο Καραμανλής ένα εργοστασιάρχη που έχει παραγωγή
προφυλακτικών και του δίνει την εντολή για την δουλειά.
- Υπάρχουν τίποτα ιδιαιτερότητες; τον ρωτάει ο εργοστασιάρχης.
- Ναι, του λέει ο Καραμανλής, πρέπει να είναι μπλε, κόκκινες και άσπρες, να
είναι τριάντα εκατοστά μάκρος και να έχουν διάμετρο έξι εκατοστά.
- Κανένα πρόβλημα, του λέει αυτός.
- Τίποτε άλλο;
- Ναι, κάνε μου σε παρακαλώ το χατίρι και τύπωσε επάνω στα κουτιά: Made
in Greece - Size: SMALL.
Αυτό είναι ένα πασίγνωστο τραγούδι ενός κορυφαίου γκρουπ! Ποιο είναι το γκρουπ; και ποιο το κομματάκι; Γουστάρω μουσικά παιχνιδάκια γιατί ετοιμάζω κάτι πολύ σούπερ... Ο νικητής φυσικά και θα κερδίσει την... εύνοιά μου αφού από κασέρι δεν υπάρχει μία!
Γιε μου (είπε αυτή) έχω μια μικρή ιστορία για σένα…
Αυτό που νόμιζες ότι ήταν ο πατέρα σου, μόνο αυτό δεν ήταν…
Όσο καθόσουν μόνος σου σπίτι στα 13 σου
Ο πραγματικός σου μπαμπάς πέθαινε, συγχώρεσε με που δεν τον είδες
Αλλά είμαι χαρούμενη που τα λέμε….
Είμαι ακόμα ζωντανός!
Αυτή περπάτησε αργά, διέσχισε το παιδικό δωμάτιο
Είπε: Είμαι έτοιμη για σένα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτε ακόμα και τώρα
Εκτός από τη ματιά
Ξέρεις εκεί όπου τώρα μπορώ να δω, να καρφώσω την δική μου ματιά.
«Είναι κάτι λάθος;» ρώτησε
Ναι σίγουρα είναι κάτι λάθος…
Είσαι ακόμα ζωντανός, μου είπε
Ναι γιατί αξίζω να είμαι, (απάντησα).
Αυτή ήταν η ερώτηση;
Αν ναι ποιος απάντησε; Ποιος;
Τελικά ή έχει γίνει μόδα όπου υπάρχει αστυνομία να πέφτει και ξύλο, ή έχει πέσει σύρμα να καταναλωθούν ότι ληγμένα δακρυγόνα έχουν μείνει στα ντουλάπια της Ελληνικής Αστυνομίας! Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά αυτό που έγινε χθες το απόγευμα στην Πάτρα στον αγώνα της Ολυμπιάδας με την ΑΕΚ…
Προσπάθησαν λέει μερικοί φίλαθλοι της ΑΕΚ να μπουν στο γήπεδο χωρίς να κόψουν εισιτήριο (μεγάλη πρωτοτυπία)… Φυσικά και δεν έπρεπε να τους επιτραπεί η είσοδος χωρίς να πληρώσουν, αλλά από αυτό μέχρι να εκσφενδονιστεί δακρυγόνο σε περιοχή που βρίσκονταν μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι άνθρωποι και μερικοί αθλητές που χρειάζονταν ανάσες, απέχει έτη φωτός.
Ο φωστήρας της αστυνομίας που έριξε το δηλητήριο, απαλλάσσετε μόνο στην περίπτωση που εκτελούσε εντολές. Σε τέτοια περίπτωση αυτός που έδωσε την εντολή ας πάει σπίτι του να παίζει κλέφτες και αστυνόμους με τα παιδιά του και όχι με την ελληνική κοινωνία.
Για τον πανίβλακα που έπιασε το δακρυγόνο και το πέταξε μέσα στο γήπεδο φυσικά και δεν θα αναφερθώ. Αφού δεν τον έπιασαν αυτοί που έπρεπε να τον πιάσουν, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Μην ακουμπάτε το άθλημα που κάθε χρόνο μας κάνει όλους περήφανους. Δεν επιτρέπετε σε έναν «μπάτσο», επειδή έτσι του ήρθε να κάνει ένα ανάλαφρο παιχνιδάκι σε κόλαση. Μην προσπαθήσετε τέλος πάντων να κάνετε το μπάσκετ ποδόσφαιρο…
Κάντε κάτι!
Άμα δείτε τις παραπάνω εικόνες από τη θέση του υπολογιστή σας,ο κ. Θυμωμένος είναι στα αριστερά και η κ.Ήρεμη στα δεξιά. Σηκωθείτε από τη θέση σας (αφού πρώτα κάνετε κλικ και δείτε την φωτογραφία σε φυσικό μέγεθος) και κάντε πίσω γύρω στα 5 βήμα(σχετικά μεγάλα) και δείτε!! Αλλάζουν μεριές!!
Νομίζω αυτή η παραίσθηση δημιουργήθηκε απ'τον Phillippe G.Schyns και Aude Oliva του πανεπιστημίου της Γλασκώβης.
Αυτό αποδεικνύει ότι ίσως να μη βλέπουμε πραγματικά αυτό που υπάρχει,πάντα!
(άλλο ένα e-mail που μου έστειλαν οι καλοί μου φίλοι Γ.Μ. και Α.Μ.)
Μου το έστειλαν μου άρεσε ξέρετε το πέταξα... αν δεν φαίνεται καλά κλικ και ανοίγει...
Κάποιος αποκάλεσε τον εαυτό του καλό δημοσίογράφο και απαξίωσε την προσπάθεια που γίνεται στην εφημερίδα SportXL! "Εμείς δεν έχουμε καλές εγκαταστάσεις και plasma τηλεοράσεις" έγραφε, "αλλά έχουμε καλόυς δημοσιογράφους και μοιάζουμε με τρένο που κινείται σε γερές ράγες"! Αυτά ανέφεραν μεταξύ άλλων στο άρθρο - σχόλιο με υπογραφή. Το κείμενο που ακολουθεί ας πούμε ότι απαντάει, σε όσα χρειάζονται απάντηση
Μην το πεις ούτε
στην μάνα σου
Ένας μεγάλος δάσκαλος της υποκριτικής με το όνομα Στανισλάβσκι έγραψε κάποτε ότι ποτέ ένας μεγάλος ηθοποιός δεν θα παραδεχτεί ούτε σε κουβέντα με την μάνα του ότι είναι μεγάλος. Αν το κάνει τότε είναι ηθοποιός μετρίου ως κατωτάτου υποκριτικού και διανοητικού επιπέδου…
Κάλλιστα κάποιος μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας μπορούσε να αλλάξει λίγο την μεγάλη αυτή κουβέντα και να υποστηρίξει ότι ένας καλός δημοσιογράφος δεν επιτρέπεται να πει ούτε στην μάνα του πόσο καλός είναι! Την ποιότητα, την αξία και εντέλει την υστεροφημία του κάθε επαγγελματία, είτε πρόκειται για πυρηνικό επιστήμονα, είτε για ρακοσυλλέκτη την αναλαμβάνουν οι άλλοι! Όλοι διάβολε μπορούν να χαρακτηρίσουν την δουλειά σου, εκτός από σένα. Ο καθένας από μας δουλεύει για άλλους και αυτοί οι άλλοι ας κρίνουν αν οι υπηρεσίες που τους προσφέρουμε είναι άξιες ή ανάξιες αποθεωτικών σχολίων.
Δεν πρόκειται να γράψω πόσο μεγάλοι δημοσιογράφοι είμαστε εδώ στην SportXL γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε διαβάσει Στανισλάβσκι και φυλαγόμαστε απ’ το κράξιμο! Μπορώ να σας πω όμως, ότι έχουμε τέλειες εγκαταστάσεις, plasma τηλεοράσεις και αρκετές ειδήσεις (που δεν τις παίρνουμε ούτε από τις τηλεοράσεις ούτε από άλλους συναδέλφους)!
Όταν βγεις στον δρόμο και πέσει κάποιος πάνω σου περνώντας με κόκκινο μετατρέποντας το καινούριο σου αμάξι σε άμορφη μάζα, είναι λογικό να θες να τον χτυπήσεις αγρίως. Αν δεις όμως, ότι αυτός που σε τράκαρε έχει τραυματιστεί και θες να λέγεσαι άνθρωπος, οφείλεις να τον πας στο νοσοκομείο. Φυσικά υπάρχει και η άλλη περίπτωση, να τον δεις χτυπημένο και απλά να κομπάζεις για το πόσο γερό αμάξι έχεις! Τι αμαξάρα σε αξίωσε ο θεός να αποκτήσεις, που στο δρόμο μοιάζει με τρένο πάνω σε γερές ράγες…
Διάβασα την κριτική του Δανίκα στα ΝΕΑ για τους 300! Γελάω ακόμα μαζί του και με αυτά που γράφει… Ο άνθρωπος γράφει τόσα χρόνια για κινηματογράφο και παραμένει άσχετος… πανάσχετος και χωρίς ίχνος άποψης. Δηλαδή ακόμα και ατάλαντος να ήταν στο θέμα: «κριτική» με τα χρόνια κάτι θα είχε μάθει. Άσε που το κείμενο το οποίο δημοσίευσε είναι γραμμένο με τα… πόδια!
Θα γνώριζε λογικά ότι όταν ένα έργο μεταφέρεται από κόμικ σε ταινία, λόγο στο όλο σκηνικό έχει και ο μαλάκας που έφτιαξε το κόμικ. Καλώς ή κακώς, το έργο αυτού του μαλάκα το επέλεξε μια εταιρεία παραγωγής και το έκανε ταινία, επομένως οι χαρακτήρες και οι διάλογοι πρέπει να συνάδουν τουλάχιστον με το αρχικό δημιούργημα! Δουλειά του λοιπόν είναι να κρίνει και να βαθμολογεί το πόσο καλά έγινε η μεταφορά. Φυσικά αυτός ο τυχαίος ενδεχομένως και να αγνοεί τον μεγαλύτερο εν ζωή σκιτσογράφο με το όνομα Φρανκ Μίλερ και το έργο του «300»! (είμαι σίγουρος ότι ποτέ του δεν έχει διαβάσει το κόμικ και πρόσφατα το έμαθε την ύπαρξή του από τα τρέιλερ).
Το έργο μπορεί σε κάποιον να αρέσει και να τον τρελάνει, σε κάποιον άλλον να μην αρέσει και να το μισήσει! Αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Η κριτική του Δανίκα ήταν εμπαθής, αστεία και κατευθυνόμενη 100%.
Προσοχή σε αυτό το αρθράκι δεν διατυμπανίζω ότι το έργο είναι σούπερ και ότι προσωπικά μου άρεσε. Το έργο δεν μου άρεσε, όσο μου άρεσε το κόμικ, αλλά ακυρώνω πλέον κάθε ενημέρωση από την εφημερίδα που δουλεύει ένας τύπος ο οποίος είναι επιεικώς άσχετος και διαμορφώνει απόψεις…
Αν δεν βλέπετε καλά την φωτογραφία για να διαβάσετε το κείμενο πατήστε πάνω της και θα ανοίξει...
Όλοι έχουμε ακούσει για ανθρώπους που έχουν κότσια ή αρχίδια. Γνωρίζετε όμως τη διαφορά μεταξύ των δύο;
Σε μια προσπάθεια να σας κρατάμε ενήμερους, ο ορισμός του καθενός εξηγείται παρακάτω:
ΚΟΤΣΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς,
να σε περιμένει η γυναίκα σου με το σκουπόξυλο στο χέρι και να τη ρωτάς: "Ακόμα καθαρίζεις, ή ετοιμάζεσαι να πετάξεις κάπου;"
ΑΡΧΙΔΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς μυρίζοντας γυναικείο άρωμα και μπύρα και έχοντας κραγιόν στο γιακά σου,
και να δίνεις μια στον κώλο της γυναίκας σου λέγοντάς της: "Ήρθε κι η σειρά σου."
Ελπίζω αυτά να διαλύουν οποιαδήποτε σύγχυση ως προς τους ορισμούς.
Από ιατροδικαστικής απόψεως το αποτέλεσμα των δύο είναι το ίδιο, αφού και τα δύο καταλήγουν σε θάνατο.
(copy - paste)
Αποφάσισα στην SPORTXL να γράψω ένα σχόλιο εκτός μπάσκετ... έτσι γενικό για όλους και ειδικό για όσους καταλάβουν:
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ είναι κάτι που προσωπικά το θεωρώ ευλογία! Χωρίς τον ανταγωνισμό όλοι και όλα θα ήταν μέτρια, όλοι και όλα δεν θα είχαν πρόβλημα να είναι μέτρια! Ο ανταγωνισμός στο μπάσκετ, έχει οδηγήσει τους πάντες στην βελτίωση. Οι παίκτες ξεκίνησαν να παίζουν με πάνινα παπούτσια και σε λίγο θα φοράνε ελατήρια… Οι προπονητές τους έλεγαν πώς να σουτάρουν και πλέον έχουν κάνει το επάγγελμά τους πιο δύσκολο και από του μαθηματικού!
Με λίγα λόγια ο ανταγωνισμός σε κάνει καλύτερο βρε αδερφέ σε κάνει να σκέπτεσαι περισσότερο, να παράγεις περισσότερο να ανακαλύπτεις περισσότερα… Βέβαια μιλάμε για τον ανταγωνισμό και ουχί για την αλητεία. Η αλητεία είναι κάτι το διαφορετικό, κάτι που πολλές φορές μοιάζει με τον ανταγωνισμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με αυτόν.
Το να παίζεις με έναν αντίπαλο σε ένα σπορ, και να ρίχνεις για παράδειγμα, στα νερά του καθαρτικό εντέρου ποντικού, δεν είναι ανταγωνισμός, είναι αλητεία και μάλιστα αλητεία αισχίστου είδους και βαθμού! Κάτι τέτοιο παύει να είναι ανταγωνισμός, αφού ο αντίπαλος εξολοθρεύεται και παίζεις μόνο του. Αυτό ας πούμε είναι περισσότερο εγκληματική ενέργεια….
Θα μου πείτε τώρα τι δουλειά έχουν τα νερά, τα καθαρτικά, ο ανταγωνισμός και η αλητεία! Καμία σχέση δεν έχουν, απλά τέτοιου είδους και τέτοιου βαθμού αλητείες όπως με τα νερά συμβαίνουν και στην καθημερινή μας ζωή, στο δρόμο που περπατάμε στις δουλειές που δουλεύουμε.
