Λούφα και διαστροφή

Μια φορά και έναν καιρό

Ήταν ένας άνθρωπος άρρεν στο φύλλο ο οποίος έφτασε το πλήρωμα του χρόνου (αναγκάστηκε ότι θέλετε πείτε) να υπηρετήσει την μαμά πατρίδα….

Πήρε την τσαντούλα του λοιπόν και έσκασε στο τάδε ναυτικό – στρατιωτικό – αεροπορίας νοσοκομείο για να περάσει από την υγειονομική επιτροπή, αφού είχε εξασφαλίσει πριν καμιά πενταετία σε αναβολές για λόγους υγείας.

Υγιέστατο το παιδί πέρασε την επιτροπή και άνοιξε διάπλατα μπροστά του ο δρόμος της κατάταξης. Ψαρωμένος όπως όλοι λοιπόν, πέρασε την πύλη (καμία σχέση με το τραγούδι του Καζούλη) και έγινε επίσημα πλέον υπηρέτης της πατρίδας του!

Η θητεία του ήταν ζάχαρη! Από τις πρώτες μέρες της λεγόμενης προπαίδευσης την έκανε και βρέθηκε σπίτι του, χωρίς να έχει κανένα ιδιαίτερο βύσμα! Επέστρεψε ορκίστηκε πίστη και πήρε φύλλο πορείας για άλλη μονάδα.

Εντελώς τυχαία και επαναλαμβάνω χωρίς κανένα ιδιαίτερο βύσμα πέρασε και εκεί όμορφα, αφού μια τιμητική άδεια τον κράτησε περισσότερο από όσο ήλπιζε σπίτι του…

Επέστρεψε και πάλι έκανε μια εκπαίδευση στην ειδικότητά του για τρεις αντί για 20 μέρες που υποτίθεται ότι έπρεπε και περίμενε με περισσή αγωνία την επόμενη μετάθεσή του…

Ήρθε και αυτή!

Κοντά στο σπίτι του, αλλά με καθημερινό κίνδυνο να πάρει απόσπαση και να βρεθεί στου διαόλου τον ξάδερφο, που εκείνη την περίοδο φιλοξενούσε τη μάνα του!

Ένα πρωί σαν όλα τα άλλα με πολύ ήλιο και καταρρακτώδη βροχή, ο διοικητικής της μονάδας του τον κάλεσε στο γραφείο! Πάγωσε ο δικός μου, κοκάλωσε! Με πήρε τηλέφωνο λίγο πριν τον συναντήσει και άρθρωσε τα παρακάτω λόγια: «Μάγκα την γαμήσαμε έφυγα για άγονη γραμμή»!

Στο επόμενο τηλέφωνο που μου έκανε κυριολεκτικά με έστειλε: «Την έκανα μάγκα! Απολύθηκα! Εξαφανίστηκα». Τι είχε γίνει λοιπόν;

Ο διοικητικής του ανακοίνωσε, ότι αναλαμβάνει χρέη οδηγού του παπά της μονάδας. Του πάτερ ξέρετε, του ιερέα ρε παιδί μου. Με λίγα λόγια, κάθε μέρα σπίτι του, με μοναδική υποχρέωση να τον πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή πρωί για να πει τις μαλακίες του στα κηρύγματα και να σταυροκοπηθούν οι μονιμάδες…

Το μυστικό το έμαθα μόλις απολύθηκε, αφού και ο ίδιος φοβόταν να αποκαλύψει το μυστήριο της στρατιωτικής του… εξαφάνισης.

Ο διοικητικής της μονάδας του εκείνη την μέρα, του είπε ξεκάθαρα ότι δεν τον θέλει μέσα στο στρατόπεδο και του βρήκε μια καλή καβάτζα να τον εξαφανίσει. Τον έστειλε στον παπά για να μπαίνει μέσα μόνο μια φορά την εβδομάδα.

Ξέχασα να σας πω ότι ο γνωστός μου, ο φίλος μου, ο συνδαιτυμόνας μου ήταν δημοσιογράφος…