Μια μεγάλη συγνώμη

Επειδή στην SportXl έχει πέσει πολύ δουλειά και ο χρόνος πλέον μοιάζει με πολύτιμο λίθο, συγχωρέστε με για την γενικότερη αμέλεια του blog. Τεμπελιάζουμε, αλλά αλήθεια δεν μποούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο την δεδομένη στιγμή.

Δικές μας συνήθειες τόσο... ξένες

Μου το έστειλαν μου άρεσε το... πέταξα!

ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΖΕΙΣ ΣΤΟ 2007 ΟΤΑΝ:

1) άθελα σου πληκτρολογείς το PIN σου στο φούρνο μικροκυμάτων

2) χρόνια έχεις να παίξεις πασιέντζα με αληθινές κάρτες

3) έχεις μια λίστα με 15 αριθμούς τηλεφώνων για να επικοινωνείς με την
οικογένειά σου που
αποτελείται από 3 άτομα

4) στέλνεις Mail στον συνάδελφό σου που κάθεται στο διπλανό γραφείο

5) έχεις χάσει κάθε επαφή με φίλους σου γιατί δεν έχουν E-mail

6) επιστρέφεις μετά από μακριά και κουραστική ημέρα εργασίας στο σπίτι σου
και στο
τηλέφωνο απαντάς με το όνομα της εταιρείας

7) στο τηλέφωνο σου στο σπίτι παίρνεις το 9 για να βγάλεις εξωτερική
γραμμή

8) επί 4 χρόνια βρίσκεσαι στην ίδια θέση αλλά για 3 διαφορετικές εταιρείες

10) όλες οι διαφημίσεις στην τηλεόραση έχουν στο κάτω μέρος την ιστοσελίδα


11) πανικοβάλλεσαι επειδή βγήκες από το σπίτι χωρίς να πάρεις το κινητό
σου και
επιστρέφεις αμέσως για να το πάρεις

12) σηκώνεσαι το πρωί και η πρώτη δουλειά που κάνεις, είναι να ανοίξεις το
Outlook/Lotus-
Notes πριν κάνεις καφέ

13) γέρνεις το κεφάλι για να χαμογελάσεις :-)

14) διαβάζεις αυτό το κείμενο και χαμογελάς

15) χειρότερα ακόμη, ξέρεις ήδη σε ποιον θα το στείλεις

16) είσαι πολύ απασχολημένος για να καταλάβεις ότι σε αυτή τη λίστα λείπει
το 9

17) ξαναπέρασες τη λίστα για να διαπιστώσεις ότι πράγματι λείπει το 9
.....και τώρα γελάς...

Εικόνες, μνήμες και μπασκετικές τελετές

Μυρωδιές ιστορίας γεμάτες Γκάλη, Γιαννάκη και φλεγόμενο Αλεξάνδρειο! Παιδικά χρόνια! Στο σαλόνι μαζί με τον πατέρα και ξεσπάσματα σε κάθε μεγαλειώδη προσπάθεια του «Νικ». Δεν είχε σημασία που υποστηρίζαμε άλλη ομάδα, εκείνη την μέρα ήμασταν Άρης από κούνια!

Μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι κανείς δεν μίλαγε σε κανέναν! Όλοι ήταν απορροφημένοι στην μυσταγωγία. Ο «ξανθός» πηγαινοερχόταν στον πάγκο, άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και όποτε κάτι δεν του άρεσε άρχιζε τις κραυγές.

Οι εξέδρες έμοιαζαν με ηφαίστειο από το οποίο πήγαζε κίτρινη λάβα. Ο Δαμιανίδης έδινε τον ρυθμό, ο «στρόγγυλος» βαρούσε το τύμπανο και ο κάθε αντίπαλος κοιτούσε εκστασιασμένος ίσως και λίγο φοβισμένος, 6.000 θεότρελους να χορεύουν στη νιρβάνα τους.

Έμπαινε στο γήπεδο συνήθως ο Γκάλης πρώτος , τα γούρια βλέπετε του Ιωαννίδη. Aπό τα χαρτάκια δεν έβλεπες στο μισό μέτρο. Εικόνες, μνήμες, πίνακες του μυαλού και μάλιστα από την τηλεόραση, αφού μόνο λίγοι ευλογημένοι ήταν σε αυτές τις μαγικές μπασκετικές τελετές.

Αν το μπάσκετ ήταν κάτι με συνείδηση, αν είχε μιλιά, λόγο και αισθήματα ένα πράγμα θα ζητούσε από το μαγικό τζίνι: «Ένα ακόμα παιχνίδι με τον Σαν Επιφάνιο να μαρκάρει τον Γκάλη και τον Γιαννάκη να κυνηγά τον Σολοθάμπαλ»

Λούφα και διαστροφή

Μια φορά και έναν καιρό

Ήταν ένας άνθρωπος άρρεν στο φύλλο ο οποίος έφτασε το πλήρωμα του χρόνου (αναγκάστηκε ότι θέλετε πείτε) να υπηρετήσει την μαμά πατρίδα….

Πήρε την τσαντούλα του λοιπόν και έσκασε στο τάδε ναυτικό – στρατιωτικό – αεροπορίας νοσοκομείο για να περάσει από την υγειονομική επιτροπή, αφού είχε εξασφαλίσει πριν καμιά πενταετία σε αναβολές για λόγους υγείας.

Υγιέστατο το παιδί πέρασε την επιτροπή και άνοιξε διάπλατα μπροστά του ο δρόμος της κατάταξης. Ψαρωμένος όπως όλοι λοιπόν, πέρασε την πύλη (καμία σχέση με το τραγούδι του Καζούλη) και έγινε επίσημα πλέον υπηρέτης της πατρίδας του!

Η θητεία του ήταν ζάχαρη! Από τις πρώτες μέρες της λεγόμενης προπαίδευσης την έκανε και βρέθηκε σπίτι του, χωρίς να έχει κανένα ιδιαίτερο βύσμα! Επέστρεψε ορκίστηκε πίστη και πήρε φύλλο πορείας για άλλη μονάδα.

Εντελώς τυχαία και επαναλαμβάνω χωρίς κανένα ιδιαίτερο βύσμα πέρασε και εκεί όμορφα, αφού μια τιμητική άδεια τον κράτησε περισσότερο από όσο ήλπιζε σπίτι του…

Επέστρεψε και πάλι έκανε μια εκπαίδευση στην ειδικότητά του για τρεις αντί για 20 μέρες που υποτίθεται ότι έπρεπε και περίμενε με περισσή αγωνία την επόμενη μετάθεσή του…

Ήρθε και αυτή!

Κοντά στο σπίτι του, αλλά με καθημερινό κίνδυνο να πάρει απόσπαση και να βρεθεί στου διαόλου τον ξάδερφο, που εκείνη την περίοδο φιλοξενούσε τη μάνα του!

Ένα πρωί σαν όλα τα άλλα με πολύ ήλιο και καταρρακτώδη βροχή, ο διοικητικής της μονάδας του τον κάλεσε στο γραφείο! Πάγωσε ο δικός μου, κοκάλωσε! Με πήρε τηλέφωνο λίγο πριν τον συναντήσει και άρθρωσε τα παρακάτω λόγια: «Μάγκα την γαμήσαμε έφυγα για άγονη γραμμή»!

Στο επόμενο τηλέφωνο που μου έκανε κυριολεκτικά με έστειλε: «Την έκανα μάγκα! Απολύθηκα! Εξαφανίστηκα». Τι είχε γίνει λοιπόν;

Ο διοικητικής του ανακοίνωσε, ότι αναλαμβάνει χρέη οδηγού του παπά της μονάδας. Του πάτερ ξέρετε, του ιερέα ρε παιδί μου. Με λίγα λόγια, κάθε μέρα σπίτι του, με μοναδική υποχρέωση να τον πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή πρωί για να πει τις μαλακίες του στα κηρύγματα και να σταυροκοπηθούν οι μονιμάδες…

Το μυστικό το έμαθα μόλις απολύθηκε, αφού και ο ίδιος φοβόταν να αποκαλύψει το μυστήριο της στρατιωτικής του… εξαφάνισης.

Ο διοικητικής της μονάδας του εκείνη την μέρα, του είπε ξεκάθαρα ότι δεν τον θέλει μέσα στο στρατόπεδο και του βρήκε μια καλή καβάτζα να τον εξαφανίσει. Τον έστειλε στον παπά για να μπαίνει μέσα μόνο μια φορά την εβδομάδα.

Ξέχασα να σας πω ότι ο γνωστός μου, ο φίλος μου, ο συνδαιτυμόνας μου ήταν δημοσιογράφος…

Οι δισεκατομυριούχοι κομουνιστές

Ποιος δεν θέλει να γίνει εκατομμυριούχος; Πόσοι είναι αυτοί που δεν σκέφτονται ούτε για πέντε δευτερόλεπτα την μέρα, τρόπους που θα τους φέρουν πολλά ή λίγα χρήματα;
Καθόλου κατακριτέο από μένα! Και εγώ έτσι λειτουργώ και μάλιστα πολλές φορές σκέφτομαι περισσότερο από όσο πρέπει πως θα πλουτίσω. Δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ, άσχετα με το γεγονός ότι πολλές φορές υποκρίνομαι.
Αν θεωρείται βέβαια υποκρισία να γουστάρεις την ροκ μουσική και να σε νοιάζει το χρήμα; Ή να το παίζεις επαναστάτης και να φοράς μπλουζάκι “Burberry”;
Η διαφορά του να υπηρετείς το σύστημα, από το να γνωρίζεις ότι το υπηρετείς, έτσι κι αλλιώς είναι μηδαμινή.
Τρελαίνομαι όμως, με κάτι τυπάκια που το παίζουν σφυροδρέπανο! Πολιτικοποιούνται υπέρ της κοινοκτημοσύνης και αφήνουν μούσια για να μοιάζουν του Τσε, ενώ την ίδια στιγμή ανακαλύπτουν πρωτότυπες εφευρέσεις για να αδειάσουν όσο αίμα έχει απομείνει στις φλέβες των ανθρώπων που εργάζονται στις επιχειρήσεις τους.
Όσοι βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει ίσως καταλάβουν ποιους, ή για την ακρίβεια ποιον εννοώ! Αν κάποιος αντιληφθεί ότι μιλάω για εκείνον, να το βγάλει από το μυαλό του, δεν είναι αυτός. Απλούστατα γιατί ο μουσάτος μακελάρης εργαζομένων, δεν μπορεί καν να βάλει τον εαυτό του σε αυτή την συνομοταξία. Μοιάζει σοφός, είναι όμως, φελλός!

| View Show | Create Your Own

Ότι έρθει και ότι κάτσει

Δεν ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς έφτιαξα αυτό έδω το σκηνικάκι! Δεν έχω απολύτως καμία ιδέα τι θέλω να κάνω...

Μάλλον ζηλεύω που έχουν και άλλοι και να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω καν αν και κάθε πότε θα το ανανεώνω.

Έτσι επειδή κάνω σεφτέ σας βάζω μια φωτογραφιούλα που μου ήρθε χθες και πραγματικά μου άρεσε.

Αν κάποιος γνωρίζει την κοπέλα, ή τον σχεδιαστή του παντελονιού της παρακαλούμε να επικοινωνήσει μαζί μας...

Θα ήθελα πάντως να σχολιάσουμε κάτι για την πρώτη φορά που γνωριζόμαστε:

"Υπάρχουν δύο ειδών άνδρες! Αυτοί που πλένουν τα χέρια τους για να πιάσουν το πουλί τους. Και αυτοί που πλένουν τα χέρια τους μόλις πιάσουν το πουλί τους"

Γιατί άραγε να ειπώθηκε κάτι τέτοιο;